Аннотация

У артыкуле разглядаецца праблема фарміравання паняційнага апарату маладой навуковай дысцыпліны – сацыяльнай экалогіі. На прыкладзе паняцця «якасць навакольнага асяроддзя» даследуецца роля філасофскай метадалогіі ў канцэптуальным і тэрміналагічным узбагачэнні сучаснага прыродазнаўства. Сацыяльная экалогія пашырае ўласныя паняційныя структуры шляхам прыцягнення філасофскіх катэгорый («змест», «сістэма», «якасць», «колькасць» і г. д.). Паняцце «якасць навакольнага асяроддзя» мае нарматыўны характар, імпліцытна прадугледжвае ацэначную працэдуру ў адпаведнасці з колькаснымі паказчыкамі і канкрэтызуецца ў такіх паказчыках, як «узровень насычанасці шкоднымі прымесямі», «працэнтнае ўтрыманне забруджвальніка».